Niets doen!

Even een korte blog. Een week later dan normaal met heel veel kilometers achter de rug. Ruime week geleden zijn we naar een SCR vergadering geweest, samen met een aantal andere Hollandse campingeigenaren. Dit in de provincie Smalland bij de plaats Tranas. Hier afgesproken dat de CARAVANA 2014 in Leeuwarden weer bemand gaat worden door Nederlanders in de stand van de SCR. Een ritje van 5 uur heen en 5 uur terug. Afgelopen dinsdag voor een vakantie even naar Nederland. Hans, een goede vriend van ons, is op dit moment om alles even waar te nemen in Grasmark. Dit samen met zijn vriendin. De camping is nog niet gesloten en er komen nog steeds gasten aanwaaien. Heerlijk dat dit even mogelijk is. We hebben het echt even nodig. Wat een hele rare ervaring is het feit dat het vreemd voelt om nu even niets te moeten. Het weer is geweldig in Nederland. We doen ons best om te genieten van bijna niets doen.

Even rustig aan!

De gevonden schoen vorige week achter op ons terrein, bleek van 1 van onze seizoengasten te zijn. Weer iemand een beetje blij gemaakt met zijn andere schoen.
Ook de afgelopen week was het weer prima. Er is flink gevist door Duitse gasten die gisteren, zaterdag, na een verblijf van 2 weken, zijn vertrokken. Dat het laagseizoen is merken we nu wel. Hoewel we alle dagen nog gasten hebben in de huisjes en op de camping. Voor de aankomende week hebben we nog een aantal reserveringen staan.
De dennenbomen beginnen hun naalden te laten vallen en er worden steeds meer herfstkleuren aan bomen zichtbaar. Afgelopen dinsdag zijn er nog 2 kano's over de rivier gevaren. Deze keer mensen uit het dorp die deze tocht wel eens wilden doen. Een van de kanoers had geholpen om de rivier  "boomvrij" te maken. Ondertussen hadden ze er ook voor gezorgd dat op een eilandje, net na de brug in het dorp, een "BBQ" of vuurplaats is geplaatst. Altijd leuk om hier even uit te rusten en worstjes te grillen, of zo iets.
Gerard heeft ondertussen bij de tipi een houten veranda geplaatst. Daarnaast doen we alles zo rustig mogelijk. Ik heb zelfs de herfstmarkt in Torsby niet bezocht (terwijl ik dat wel van plan was). Geen energie dit jaar hiervoor. Er komen nog meer markten aan. In Sunne en in Arvika. Dus wie weet. Voorlopig blijven we het rustig aan doen en proberen we even op te laden.

 

Een mooi begin van september.

2 appels, welgeteld, is de totale appeloogst van dit jaar. Hoewel beide bomen prachtig in de bloei stonden heeft het niets extra opgeleverd. Onze pruimenboom liet het dit jaar ook afweten. De aalbessenstruikjes hebben aardig wat bessen gegeven en de walnoot die verleden jaar geplant was lijkt het te doen. Opletten bij het grasmaaien omdat deze net boven het gras uitsteek en nog heel wat jaren zijn best moet doen om werkelijk walnoten te gaan geven. De afgelopen weken zijn er veel vlinders in de buurt geweest. Deze zijn misschien gekomen door ons insectenhotel en de aanplant van boerenkool. De boerenkool deed het prima tot het ontdekt werd door een groepje rupsen die alle bladeren er van af aten. Een heel triest gezicht. Gelukkig lijkt de boerenkool hier bovenop te komen. Wel zijn een ruime week geleden verwend met verse andijvie, sperziebonen en snijbonen. Er is dus al een aantal keer stamppot gemaakt en heerlijk gegeten van de verse groenten. Verse sperziebonen heb ik dit jaar alleen maar gezien bij de Lidl. De bonen die ik zelf gezaaid had brachten niet meer op dan een handje vol. Het is september, een beetje de oogstmaand. Langzaam begint het herfst te worden en zie ik meer paddenstoelen verschijnen. Een mooie tijd van het jaar. Gasten die nu komen gaan veelal het bos in om lingons te plukken en paddenstoelen te zoeken. (Er wordt ook niet gesproken over kilo's lingons, maar over liters. De oogst is redelijk wat ik heb gehoord.
Sam is ondertussen zijn hechtingen kwijt en is even erg knuffelig naar ons toe. Hij lijkt wat blij dat hij van zijn kap verlost is. Door het nog steeds mooie weer zijn we buiten aan het werk (in laag tempo). De tipi wordt verder afgewerkt en ziet er steeds leuker uit. Er is nog een laag verf over gegaan. De afwerking is nu aan de beurt. Verder is het er rondom opgeruimd van takken en wortels en graszaad gezaaid. Heerlijk om buiten in de zon even aan de gang te zijn. Het sanitairgebouw hebben aan een kant op slot gedaan, zodat er minder tijd nodig is voor de schoonmaak. Tijdens het grasmaaien achter op ons terrein kwamen we nog een zwarte crocs tegen maat 10/12. Waarschijnlijk nog een buit van onze schoenendief, de vos. We bewaren deze nog even, misschien meldt er zich nog iemand voor.
Hannie
 

Sam even zielig?

Het raadsel van de verplaatste schoenen is opgelost. Een vos is de boosdoender geweest. Daarnaast at hij restjes van hondenvoer, dat onder een luifel in een voerbak stond, ook nog op. Eigenlijk een hele slimme vos dus.
Vanmorgen hebben we voor 10 gubben (senioren) het ontbijt geregeld. De gemiddelde leeftijd was 83 jaar. Deze heren waren op Gräsmarksgården zo'n 58 jaar geleden geweest. Het is een gek idee dat de heren hier al romd liepen terwijl ik nog niet geboren was. Een nostalgisch weekend voor de heren. Daarnaast was er nog een groep uit Torsby op bezoek met hun honden. Het blijft een leuk gezicht als mensen met hun honden samen bezig zijn en de honden doen wat er van ze verwacht wordt. De groep was hier voor de 2de keer en hebben bij het afscheid gezegd dat ze volgend jaar zeker willen terug komen. Op de camping hadden we ook nog wat gasten zodoende was het allemaal weer gezellig dit weekend.
Wat minder leuk was is dat Sam, onze hond, een bult op zijn achterbeen had dat hem begon te irriteren. Afspraak bij de dierenarts gemaakt  op maandagmiddag. Daar werd geadviseerd om toch de bult weg te laten halen. Zo moest hij donderdagochtend om half 8 nuchter bij de arts zijn. Na een rustgevende spuit (hij stond te zwalken op zijn benen) nam de dierenarts en assistenten het over. Om 13.00 uur konden we hem weer halen. Met een grote kap om zijn kop heen was hij een hele zielige hond, vond ik. De gehele middag en avond was hij ook suf. De kap kon er wel af dacht ik. Onze hond was verstandig en zou niet gaan likken of bijten aan zijn wond (dacht ik). Dit is precies goed gegaan tot zaterdagmorgen vroeg. Hij had een aardig stukje van de hechtingen eruit gehaald zodat een gedeelte van de snede zichtbaar is. De kap nu toch maar om gedaan en even afwachten hoe dit verder gaat. De kap is alleen onhandig voor hem en is even wennen. Hij botst overal tegenaan. Verder eet en drinkt hij goed dus het valt hopelijk mee. Anders toch nog een ritje naar de dierenarts toe aankomende week.
Hannie