Het is wel te merken dat het seizoen iets terug begint te lopen. Zondagavond 14 augustus werd er bij het meer nog vuurwerk afgestoken en de jaarlijkse fakkeltocht gehouden. Ieder jaar is dat weer een sfeervol gebeuren. De precieze tijd was mij niet bekend, maar het geluid van vuurwerk was niet te missen. Ondertussen is mijn zus en onze zoon weer richting huis vertrokken. Een neef met zijn vriendin hadden het stokje overgenomen en zijn gisteren richting Nederland vertrokken. Het is wel even wennen zonder extra hulp. Ik ben wel heel blij voor alle hulp die we afgelopen zomer hebben gehad. Dit jaar hadden we het echt nodig.
We hadden op een goede appeloogst gehoopt. Tot mijn stomme verbazing had onze appelboom de ene dag nog aardig wat appels hangen en een dag later waren ze allemaal weg. Een brutale eland, denken wij, die erge trek in appeltjes had.
Er zijn mensen die erg graag elanden in het echt willen zien. Het is jammer dat dit niet altijd lukt. In de buurt (op zo'n 3 kwartier rijden) is het mogelijk om elanden dichtbij te zien en door een gids heel veel informatie over deze bijzondere dieren te krijgen. Veel van onze gasten vinden dit een geweldige mogelijkheid.
Het mooiste is het natuurlijk om ze in het wild tegen te komen. Tijdens een kanotocht over de rivier kreeg een jong stel dit cadeau van Zweden om nooit meer te vergeten. Een moeder eland met jong zwommen van de ene kant naar de andere kant van de rivier.
Deze foto's zijn gemaakt door Mirjam van der Woude. Hoe bijzonder is dit en zo dicht in de buurt.