Glibberen met de auto.

Het is weer een aardige week die we achter de rug hebben. Gasten in onze huisjes om te skieen en gasten uit Gräsmark die de zaal gehuurd hadden gister om een 50ste verjaardag te vieren. Ook erg leuk. Tijdens de laatste 3 maanden is dat al voor de 4de keer gebeurd. Niet slecht vinden wij.

Het weer blijft wel een beetje wisselend. De ene dag is het wakker worden en alle sneeuw lijkt bijna te zijn verdwenen op de paden. Een dag later kan er weer een leuke laag sneeuw liggen. Hoe vreemd kan de winter dit jaar zijn.
Tijdens een autorit had Gerard zich hier dan ook op verkeken (vond ik). We hadden boodschappen gedaan en reden op de heenweg over een verharde en schone weg. Op de terugweg besloot Gerard een binnenweggetje te nemen. Niet in het besef dat dit wel eens erg glad kon zijn. Langzaam en met grote concentratie zijn we daar overheen gereden. De weg leek wel een ijsbaan waarop onze spikes-banden ook niet zoveel grip hadden. Mijn grootste onrust was het feit dat Sam thuis zat, terwijl wij misschien wel van de weg zouden glijden in de middel of de bossen waar geen normaal denkend mens zich zou wagen als je er niets te zoeken had.
Dit gaat voorlopig dus niet meer gebeuren.

Ook de koolmezen weten niet waar ze aan toe zijn, denk ik. In een nest-pot aan ons huis lijken ze al druk met het inspecteren van de nestgelegenheid. Of dit ook gebruikt gaat worden is mij nog niet duidelijk. Er zijn nog geen takjes of ander nestmateriaal naar toe gebracht. Of ze zijn een beetje lui en gebruiken het oude nest wat er waarschijnlijk nog in zit. Het wordt in de gaten gehouden.