Dat Sam een bijzondere hond is (vind ik ) is voor vele al duidelijk. Kom niet aan mijn kinderen, partner of hond. Door Sam ontdek ik namelijk wel eens dingen in het bos. Zijn reuk is vele malen beter dan van mij en dat geldt ook voor zijn oren.
Een paar weken geleden hadden we, tijdens een wandeling, al een keer een heel veel haren van een eland ontdekt. Vast in de sneeuw zaten ze. Voor mij een reden om Gerard dit eens te laten zien. Gek was het, maar het waarom daar de haren lagen was niet duidelijk. Met regelmaat liepen we langs het pad met de haren tot Sam een keer wat van het pad afweek en dieper het bos inliep. Normaal laat ik hem zijn gang gaan, maar deze keer besloot ik om hem achterna te lopen en te zien wat er zo bijzonder was waarom hij het bos inging. Na een aantal meters kwam ik er achter. Een groot stuk van grijsachtige "vlees" lag in het bos te liggen. Zelf wist ik niet precies wat het stuk "vlees" kon zijn. Hierdoor weer een keer terug met Gerard en Sam. Gerard zag het gelijk. Waarschijnlijk de inhoud van de buik van een eland met de darmen lagen daar te pronken. Gerard dacht niet dat dit door andere dieren gegeten zou worden. Langzaam zal dit moeten terug gaan naar de natuur. (Stropers??????)
Voor mij een niet al te aangename ontdekking. Er zullen wel meer dingen in het bos gebeuren die ik liever niet weet of ziet. Sam toch maar meer bij me in de buurt houden in het vervolg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten